ഏകാന്തതയുടെ തുരുത്തിൽ

നിനക്കറിയോ,
ഇന്നലെ നിലാവ്
വിരുന്ന് വന്നില്ല...

വെൺ മേഘങ്ങളുടെ
ചിത്രപ്പണികളില്ലാത്ത
വന്ധ്യയായ ആകാശവും
ചത്ത നക്ഷത്രക്കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ
അവസാന നിശ്വാസവുമായി
വീശിയ ഉഷ്ണമുള്ള കാറ്റും
എന്നെ വിലയം ചെയ്തിരിക്കുന്നു

മഞ്ഞുതുള്ളികൾ
ഉമ്മ വെക്കുമ്പോൾ
ഇളകിയാടുന്ന
ഇലയനക്കങ്ങൾ പോലുമില്ല

വിരഹത്തിന്റെ
കയ്പുനീരുറഞ്ഞ്
മരവിച്ച നാവിൽ
നിന്റെ മാഞ്ഞുപോയ പേരുമായ്
മൗനത്തിന്റെ ആഴങ്ങളിൽ
ഞാനൊളിച്ചിരിക്കുന്നു

നിഴലിന്റെ നീണ്ട വിരലുകൾ
നോവിക്കുന്ന നാളത്തെ
പകലുകളെ ഞാൻ വെറുക്കുന്നു...