കാര്‍മേഘങ്ങള്‍ മഴത്തുള്ളികളായി
കലമ്പി പെയ്യുമ്പോള്‍
കലമ്പി പെയ്യുമ്പോള്‍
നമ്മുടെ തലയ്ക്കു മുകളില്‍
പക്ഷികള്‍
വട്ടമിട്ടു പറക്കുകയില്ല,
പകരം മൌനത്തിന്റെ വാത്മീകം
നമ്മളെ പൊതിഞ്ഞിരിക്കും .
ചില്ലകളുപേക്ഷിച്ച്
പരിണതിയില്ലാതെ
പറന്നകന്ന ചിന്തകള്‍
മണ്ണില്‍ വേരുകളില്ലാത്ത
അന്വേഷണം
മഴവെള്ളത്തില്‍ ഒലിച്ചു പോയ
വണ്ടുകളുപേക്ഷിച്ച പൂവ്
അസൂയയുടെ കനലാട്ടം
എരിഞ്ഞടങ്ങിയകണ്ണുകള്‍
ഒരിക്കലും തിരിച്ചെത്താനാവാത്ത
ഉത്തരങ്ങള്‍ തേടിപ്പോയ
വാക്കിനെ കാറ്റെടുത്തു
മരപ്പൊത്തില്‍ ഉപേക്ഷിക്കുമ്പോള്‍
അയഞ്ഞ സിരകളില്‍
മഴയുടെ കുളിര് ഒഴുകിയിറങ്ങുന്നു
സംശയത്തിന്റെ തിരയിളക്കങ്ങള്‍
അസ്തമിച്ച മിഴികളില്‍
പരിചയക്കേടിന്റെ അകലമില്ലാതെ
തണുപ്പിന്റെ അലകളുമായ്
മരങ്ങള്‍ക്കിടയിലൂടെ
പിന്നെയും കാറ്റ് വീശുന്നു .
No comments:
Post a Comment